Αλλάξτε για λίγο τη διάθεσή σας

   Ας αφήσουμε για λίγο τον πολιτικό ζόφο των ημερών και ας προσπαθήσουμε παραμονές Χριστουγέννων να εγκλιματιστούμε στο εορταστικό περιβάλλον. Σε λίγο αρχίζει το 12ήμερο και φέτος στην χώρα μας, λόγω των πολιτικών εξελίξεων, για εκείνους που ασχολούνται τουλάχιστον, η περίοδος των εορτών δεν έχει φτάσει ακόμα.

   Τα Χριστούγεννα, παραδοσιακά, είναι η περίοδος τής χαράς. Με τον, σχεδόν, συνεορτασμό τού νέου έτους, σηματοδοτούν το καινούργιο. Σε προηγούμενο άρθρο μου είχα αναφερθεί στην αλλαγή που προσδοκούν όλοι αυτή την περίοδο. Σε αλλαγή που μπορεί και να μην έρθει, αλλά έστω και η προσμονή, η ψευδαίσθηση, μπορούν ν’αλλάξουν, έστω και προσωρινά, την ψυχολογία μας. Ο στολισμός, τα φώτα, τα δώρα, τα γλυκά και ό,τι περιλαμβάνει η παράδοση συμβάλλουν για λίγο στην αλλαγή τού κλίματος. (Σε προηγούμενες χρονιές συνέβαλλαν και τα τηλεοπτικά κανάλια, αλλά εξ αιτίας τής επικαιρότητας περιόρισαν τα εορταστικά προγράμματα.)

  Ας αφήσουμε στην άκρη τη μιζέρια αυτές τις ημέρες. Την απαισιοδοξία, τη γκρίνια, το μαύρο, τη μεμψιμοιρία και ας προσπαθήσουμε να χαμογελάσουμε, να χαρούμε, να βρεθούμε με αγαπημένα άτομα. Ας αφήσουμε την «συντροφική μοναξιά» που προσφέρουν τα κοινωνικά δίκτυα και ας κάνουμε μια βόλτα σε στολισμένους δρόμους και πλατείες. Η οικονομική δυνατότητα δεν είναι ίδια και όλοι θα ήθελαν να είχαν την άνεση άλλων εποχών. Για μια βόλτα όμως στη στολισμένη πλατεία Γεωργίου π.χ. δεν απαιτούνται χρήματα. Ακόμα και αυτή είναι κάτι, αρκεί να σκεφτούμε πως κανένας φόρος και κανένα χαράτσι δε θα πληρωθεί, εάν αυτές τις ημέρες μιζεριάσουμε. Οφείλουμε να το κάνουμε για τους οικείους μας, αλλά προπάντων το χρωστάει ο καθένας στον εαυτό του. Να αφήσει στην άκρη τις σκοτούρες, τα προβλήματα και τις αγωνίες για το μέλλον για λίγο, όσο κρατάει η περίοδος των «διακοπών», και μετά ας τα ξανασκεφτεί. Δε φταίνε άλλωστε τα παιδιά να επωμίζονται τη θλίψη των μεγάλων τέτοιες ημέρες. Με άλλα λόγια, όσο οξύμωρο κι εάν ακούγεται, ας γίνουμε λίγο εγωιστές για χάρη των άλλων. Ας προτάξουμε τη δική μας διάθεση για να καλοκαρδίσουμε τους γύρω μας.

  Όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με την έλευση τού Θείου Βρέφους, (η πίστη είναι υποκειμενικό και προσωπικό ζήτημα τού καθενός), αλλά με ό,τι συνθέτει την ελληνική παράδοση, με το καθιερωμένο τυπικό των ημερών. Το οικογενειακό τραπέζι, τα κάλαντα, οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα, τα ανοιχτά σπίτια, οι καλικάντζαροι και ο Αγιασμός, όλα αυτά είναι συνυφασμένα με την ελληνικότητα-όσες επιρροές κι εάν έχουν δεχτεί- και καλό θα ήταν να τα τηρούμε και να μην κακομοιριάζουμε στο όνομα τής δεδομένης οικονομικής δυσχέρειας. Όσο για εκείνους που ομολογούν την πίστη και κατακλύσουν τους ναούς την παραμονή και ανήμερα των Χριστουγέννων, η Γέννηση είναι η εκπλήρωση τού θαύματος τού Ευαγγελισμού, η αρχή τής επί γης παρουσίας τού Υιού τού Θεού, που γεννήθηκε για να σώσει τον κόσμο. Αρκεί να μπορούμε ν’αντιληφθούμε τί σημαίνει το μεγαλείο τής Γέννησης ενός Θεού από άνθρωπο και, συνεπακόλουθα, τον προσωπικό αγώνα τού καθένα για να καταλάβει το νόημα τής Γέννησης και τής Σωτηρίας.

 Όπως και να’χει, κάτι διαφορετικό συμβαίνει κάθε χρόνο αυτές τις ημέρες και, δοξάζοντας ή όχι τον Θεό, χρωστάμε στην ποιότητα ζωής μας να κάνουμε μια στροφή από την καθημερινότητα και να βιώσουμε το θαύμα των Χριστουγέννων, ή απλώς την περίοδο των εορτών. Και πριν ευχηθώ, θα ήθελα να κάνω μια παραίνεση προς όλους. Να παρακινήσω τους φίλους, τούς γνωστούς και τους αναγνώστες να μην εξαντλήσουν τη φιλανθρωπία τους αυτές τις ημέρες. Κάθε χρόνο, μετά το πέρας των εορτών, τα ράφια στις τράπεζες τροφίμων και στους διάφορους συλλόγους, που συγκεντρώνουν αγαθά, είναι άδεια. Επειδή οι συμπολίτες μας έχουν ανάγκη όλο το χρόνο, όσοι είχατε σκοπό να προσφέρετε, ας το κάνετε μετά το νέο έτος, όταν παραμένει η ζήτηση, αλλά μειώνεται η προσφορά.

  Εύχομαι σε όλους από καρδιάς Καλά Χριστούγεννα, με χαμόγελο και με δικούς σας ανθρώπους. 

Η Γέννηση από τη Μονή Οσίου Λουκά, 11ος αι.

Χριστουγεννιάτικο παζάρι για την Μέριμνα των ζώων στην Πάτρα

  Από σήμερα, και για τρεις ημέρες, ο Σύλλογος Στήριξης τού Σταθμού Μέριμνας ζώων διοργανώνει το χριστουγεννιάτικο bazaar στο κτίριο Μαραγκόπουλου, στην Πάτρα. Οι συνεργάτες κι εγώ συγκεντρώσαμε και προσφέραμε αρκετά βιβλία προς πώληση, σε μια προσπάθεια να στηρίξουμε την πρωτοβουλία των εθελοντών τού Συλλόγου. Το έργο τού Σταθμού Μέριμνας Ζώων προσφέρει σημαντικό έργο στην τοπική κοινωνία, έργο στο οποίο οφείλουμε να είμαστε αρωγοί όχι μόνον την περίοδο των εορτών, αλλά καθ’όλη τη διάρκεια τού έτους.

  Προτρέπω και παρακινώ τους φίλους μου να επισκεφθούν το παζάρι και με όποια  δυνατότητα έχει ο καθένας να συμβάλλει σε αυτήν την κίνηση.

 

Σε κλίμα χριστουγεννιάτικο

  Κάθε χρόνο παρατηρούμε γύρω μας τον στολισμό για τα Χριστούγεννα και τις εορτές που πλησιάζουν να εμφανίζεται όλο και πιο νωρίς. Ήδη οι βιτρίνες των μαγαζιών είναι έτοιμες, κάποιες τηλεοπτικές εκπομπές έχουν στολίσει το στούντιο και τα μπαλκόνια με τα πολύχρωμα φωτάκια πολλαπλασιάζονται ημέρα με την ημέρα. Είναι τόσο μεγάλη η αγοραστική δύναμη και η καταναλωτική ανάγκη που υποχρεώνουν σ΄ ένα τόσο εκτεταμένο εορταστικό κλίμα; Όχι βέβαια, και αυτό είναι πρόδηλο στον καθένα. Αντίθετα, θα περίμενε κανείς πως η εμφάνιση των στολιδιών και των λαμπιονιών θα καθυστερούσε όσο γινόταν σε εποχές οικονομικής δυσπραγίας. Πρόκειται, όμως, γι΄ άλλη μια αντίθεση στην Ελλάδα τής κρίσης.

  Ειρωνευόμενος ένας οδηγός ταξί είπε πως, εάν συνεχίσουμε με αυτό το ρυθμό, σε λίγα χρόνια με την επιστροφή από τις διακοπές τού Αυγούστου θα αρχίζουμε να προετοιμαζόμαστε για τα Χριστούγεννα. Πως έτσι μας έχει καταντήσει η τηλεόραση και οι ξενόφερτες συνήθειες που υιοθετεί, που προβάλλει διαρκώς τους ξένους που  γιορτάζουν, χωρίς να καταλαβαίνουν το δράμα των Ελλήνων. Και συνέχισε το μονόλογό του για την κρίση, τους πολιτικούς και την αναδουλειά που παρουσιάζει ο κλάδος του. Δεν ήθελα να αντιπαρατεθώ μαζί του, διότι η διαδρομή ήταν μικρή και θα αφήναμε τη συζήτηση στη μέση. Θα ήθελα ωστόσο να του δώσω μια απάντηση και σε αυτόν προσωπικά, αλλά και σε όλους όσους έχουν τον ίδιο προβληματισμό.

  Ο Νοέμβριος δε μας έχει αφήσει ακόμα, κι όμως αισθανόμαστε πως οι εορτές είναι πολύ κοντά. Μπορεί να είναι πρώιμο το συναίσθημα, αλλά δεν έχει καμία σημασία. Και, βέβαια, δεν είναι η οικονομική ευμάρεια που το προκαλεί. Μακάρι να ήμαστε σε άλλες εποχές, όταν η οικονομική δυνατότητα τού καθενός τού επέτρεπε να καταναλώνει και η κατανάλωση με τη σειρά της προέκτεινε το εορταστικό διάστημα. Η αγορά, δυστυχώς, λίγο θα καταλάβει την αλλαγή, κι αυτό κοντά στις ημέρες των Χριστουγέννων. Γιατί, λοιπόν, έναν και πλέον μήνα πριν έχουμε μπει σε χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα;

  Είναι η λαχτάρα, πιθανόν, για οποιαδήποτε αλλαγή, ακόμα και πρόσκαιρη, αρκεί να υπάρχει η αφορμή. Και τί καλύτερο θα μπορούσε να προσφερθεί από την «γιορτή των παιδιών», από τη «γιορτή τής χαράς»; Είναι η επιθυμία να διαφοροποιηθεί το κλίμα στο σπίτι, στη δουλειά, στους δρόμους. Ας μην αλλάζει η ουσία, είναι αρκετό που ένα στολισμένο δέντρο ή ένας στολισμένος δρόμος προαναγγέλλουν πως κάτι έρχεται. Αυτό που έρχεται το γνωρίζουμε όλοι. Είναι η ημέρα των Χριστουγέννων και η νέα χρονιά. Κάθε χρόνο έτσι γίνεται. Κι όμως κάθε χρόνο θέλουμε να ζούμε όλο και πιο παρατεταμένα το κλίμα τής επερχόμενης αλλαγής, και ας μην αλλάζει κάτι στο τέλος. Από τη μια είναι η ψευδαίσθηση που μας ευχαριστεί και, αναμφισβήτητα, η πραγματικότητα που όντως (;) προσφέρει το εορταστικό κλίμα στη ψυχολογία τού ανθρώπου.

  Μια άλλη ερμηνεία θα μπορούσε να είναι η εμμονή των Ελλήνων στις παραδόσεις, που σε εποχές σαν αυτή που διανύουμε, νιώθουν την ανάγκη να τις τηρούν όλο και πιο έντονα, όσο μπορούν πιο εμφανώς. Και πάντα υπάρχει και η πιο πεζή εκδοχή, πως ακολουθούμε κι εμείς τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και Αμερικανούς στο παρατεταμένο εορταστικό κλίμα, μήπως έλξει η αγορά τους καταναλωτές (είναι κρίμα να τους ακολουθούμε όμως μόνο σε αυτό).

  Όπως και να’χει, ανεξάρτητα από κάθε ερμηνεία, καθώς πρόκειται για υποκειμενική προσέγγιση, η εμφάνιση των χριστουγεννιάτικων, και όλων των συνεπαγομένων, διαμορφώνουν ένα ειδικό, έστω και παρατεταμένο, κλίμα, που τουλάχιστον οπτικά προσφέρει σε όλους μας. Επιφυλάσσομαι εάν είναι ικανό να αντισταθμίσει ή να και να αντιστρέψει προσωρινά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Εάν η μιζέρια και η αθλιότητα που έχει προκληθεί μπορεί να ανασταλεί για έναν μήνα. Εάν μπορεί το εορταστικό περιβάλλον να μετριάσει τη γκρίνια και τις ασχήμιες τής καθημερινότητας. Εάν οι εκκλήσεις για προσφορά «από το υστέρημα» θα αποδώσουν όπως τα προηγούμενα χρόνια. 

  Αξίζει τον κόπο όμως για χάρη των παιδιών. Γι΄αυτή την κατηγορία των μικρών παιδιών, που ακόμα δε μπορούν ν΄αντιληφθούν τί γίνεται γύρω τους, με πόσο κόπο οι γονείς τους κατορθώνουν να τους προσφέρουν το χριστουγεννιάτικο κλίμα, που πεισματικά επιζητούν και τελικά το καταφέρνουν κάθε χρόνο και νωρίτερα. Ενδόμυχα, ίσως, θέλουμε κι εμείς οι μεγάλοι να παρασυρθούμε, περιμένοντας γι΄ άλλη μια φορά το «Πνεύμα των Χριστουγέννων», εκείνο που κι εμείς ακούγαμε στην ηλικία τους. Είναι μια μύχια και ανεξήγητη πεποίθηση όλων μας, πέρα από κάθε ορθολογισμό και κάθε πραγματικότητα, πως συμβάλλοντας στο στολισμό και στο εορταστικό κλίμα, θα πραγματοποιηθούν οι ευχές μας.

(Σπεύσατε, λοιπόν, να δοκιμάσετε εάν ανάβουν όλες οι σειρές από τα λαμπιόνια τής προηγούμενης χρονιάς. Ο γράφων, έχοντας ήδη φροντίσει για τον στολισμό, θα επανέλθει σύντομα στο θέμα των Χριστουγέννων.)