ΕΠΙΜΕΝΩ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ

 

 Η πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε σήμερα απέδειξε πως οι πολιτικοί που ανέλαβαν κατά καιρούς την εκπροσώπηση των πολιτών στη Βουλή απέτυχαν. Η πραγματικότητα επιβεβαιώνει πως προτεραιότητα για τους εκλεγμένους είχε η πολιτική και κομματική καριέρα και στο περιθώριο των προεκλογικών περιόδων οι εξυπηρετήσεις ημετέρων και τα ρουσφέτια. Η εκλογική πελατεία ήταν ο μόνος τρόπος να εκλεγούν και αυτό θεωρούν και σήμερα. Πως η θέση τους είναι εξασφαλισμένη, γιατί οι πολίτες δεν ξεχνούν εκείνους που τους εξυπηρέτησαν.

 Ποιος αλήθεια πάλεψε για την Αχαΐα; Ποιος διεκδίκησε; Ένας νομός με πανεπιστήμιο, πανεπιστημιακό νοσοκομείο, δραστηριότητα στον γεωργικό και κτηνοτροφικό τομέα, με λιμάνια, με αεροδρόμιο, Αποστολική Εκκλησία, πορθμείο, τη Γέφυρα, με αρχαιολογικούς χώρους, και ωστόσο παραμένει όχι ως μια από φτωχότερες περιοχές της Ελλάδας, αλλά όλης της Ευρώπης. Και θα περίμενε κανείς μετά από τόσους πολιτικούς, βουλευτές και πρωθυπουργούς να βρίσκεται στο προσκήνιο.

  Χωρίς να μηδενίζεται η δράση ή η πρόθεση συγκεκριμένων και μεμονωμένων πολιτικών, στο σύνολό τους δεν φρόντισαν για τον τόπο τους. Ποιος μπορεί να δικαιολογήσει πως οι Πατρινοί δεν έχουν πρόσβαση στο θαλάσσιο μέτωπο της πόλης, πως το τρένο εξυπηρετεί το ανατολικό μέρος τού νομού και αναμένεται ακόμα να φτάσει στην Πάτρα και η κατασκευή του οδικού δικτύου χρονίζει, αλλά τα διόδια πληρώνονται και αυξάνονται συνεχώς;

  Εξ Αθηνών πολιτική για την Αχαΐα δεν μπορεί να γίνεται. Ανανέωση πολιτικού προσωπικού σημαίνει «αποστράτευση» όσων δεν πρόσφεραν και εκλογή νέων και ικανών προσώπων, που έχουν εργαστεί, γνωρίζουν τα προβλήματα τού πολίτη, επομένως μπορούν να προτείνουν και λύσεις.

  Σε αυτές τις εκλογές ας επιλεγούν απ’ όλα τα κόμματα οι ικανότεροι, εκείνοι που έχουν δουλέψει, αυτοί που θα κάνουν τη διαφορά. Η χώρα χρειάζεται ανανέωση και όχι ανακύκλωση πολιτικών. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ώθηση και όχι από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης.

  Επιμένω στην πολιτική της πράξης και όχι της θεωρίας, στον ρεαλισμό της εποχής και όχι στον φαύλο κύκλο των υποσχέσεων.

  Ζητώ την ψήφο σας για να μπορέσω να αναδείξω τις δυνατότητες της Αχαΐας και να την φέρω στο προσκήνιο, για να πάψει επιτέλους να είναι «μια πολύπαθη περιοχή της Ελλάδας, που ενώ για χρόνια εκπροσωπείτο από πρωθυπουργούς και βουλευτές, κανείς δε φρόντισε γι’ αυτήν».

29η Δεκεμβρίου 2014

   Η προκήρυξη των εθνικών εκλογών συνέπεσε με το ναυτικό δυστύχημα στην Αδριατική και μπροστά στην τραγωδία πέρασε σε δεύτερη μοίρα, όπως ήταν αναμενόμενο. Ενδεχομένως να περάσει και αυτό στην ιστορία των πορισμάτων, όταν και όποτε εκδοθεί. Κι εάν δει κανείς το περιστατικό μέσα από καλειδοσκόπιο πολύ πιθανό ν’αντικρύσει τη χώρα μας. Αργοπορία, μη εφαρμογή κανόνων ασφαλείας, ανειδίκευτο πλήρωμα την ώρα που χρειάστηκε (σύμφωνα με τους επιβάτες), έλλειψη συντονισμού, καμιά διασταύρωση στοιχείων, περίσσεια προσφορά βοήθειας, αλλά την κρίσιμη στιγμή το πλοίο βοηθήθηκε ελάχιστα λόγω των καιρικών συνθηκών. Την αρχική αισιοδοξία σύντομα διαδέχθηκε η πραγματικότητα, που άρχισε να μετρά θύματα. Η αυτοθυσία των διασωστών τελικά δεν ήταν αρκετή.

   Κάπως έτσι κι εμείς. Παρά τις προειδοποιήσεις συνεχίζουμε να αποπλέουμε με δυνατούς ανέμους και ρισκάρουμε. Διακινδυνεύουμε να κολλήσουμε στα ρηχά, να συγκρουστούμε, μοιάζουμε ανήμποροι να διαχειριστούμε μία πυρκαγιά, διότι μέχρι τώρα πιάναμε πάντοτε λιμάνι και δεν χρειάστηκε να έρθουμε αντιμέτωποι με μοιραίους κινδύνους. Με ψεύτικα σωστικά μέσα και κοροϊδεύοντας τους επιθεωρητές πάντα τα καταφέρναμε. Κι εάν έκανε κι ο καπετάνιος κάποιον λανθασμένο χειρισμό δεν τον κατηγορούσαμε, γιατί μας αρκούσε που περνούσαμε καλά. Καμιά φορά τον αλλάζαμε, εξαπατώντας τον εαυτό μας πως έχουμε λόγο στον έλεγχο τού πληρώματος και του πλοιάρχου, αλλά οι τακτικές έμεναν ίδιες. Τα παραπλέοντα σκάφη μάς ενθάρρυναν κι εμείς κομπάζαμε πως ήμαστε πολυμήχανοι που καταφέρναμε να τους εμπαίζουμε. Εκείνοι βέβαια πληρούσαν τις προϋποθέσεις, αλλά εμείς ελάχιστες.

   Πολλά χρόνια το ίδιο ταξίδι με διαφορετικούς πλοιάρχους, αδιαφορώντας για την ασυνέπεια. Με τον καιρό τα ψεύτικα σωστικά μέσα αχρηστεύτηκαν εντελώς, το πλήρωμα γινόταν όλο και περισσότερο, αλλά αστοιχείωτο, κι εμείς συνεχίζαμε. Σκόρπιες φωνές που προειδοποιούσαν για κινδύνους τις θεωρούσαμε υστερόβουλες και συνωμοτικές. Κι έφτασε ο καιρός που επιβεβαιώθηκαν και μείναμε ακυβέρνητοι στ’ανοιχτά. Εκπέμψαμε sos και έσπευσαν τα παραπλέοντα σκάφη για βοήθεια, αλλά μας ζητήθηκε να κάνουμε πρώτα όσα δεν κάναμε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Κι αρχίσαμε απροετοίμαστοι να ακολουθούμε τα όσα υπαγόρευαν, διότι έτσι μόνο θα μας έσωζαν. Χωρίς ούριο άνεμο, χωρίς σωσίβια, χωρίς συντονισμό.

  Η έναρξη τής προεκλογικής περιόδου συνέπεσε μ’ένα θλιβερό γεγονός. Χαίρομαι για τους συμπολίτες μου και για όλους εκείνους που επέστρεψαν σώοι.  Συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων με την ευχή να μην αυξηθεί ο αριθμός τους. Όσο για τον καταλογισμό ευθυνών..δεν θα έχει νόημα από τη στιγμή που παρόμοια περιστατικά τού παρελθόντος δεν κατάφεραν να μας διδάξουν..