29η Δεκεμβρίου 2014

   Η προκήρυξη των εθνικών εκλογών συνέπεσε με το ναυτικό δυστύχημα στην Αδριατική και μπροστά στην τραγωδία πέρασε σε δεύτερη μοίρα, όπως ήταν αναμενόμενο. Ενδεχομένως να περάσει και αυτό στην ιστορία των πορισμάτων, όταν και όποτε εκδοθεί. Κι εάν δει κανείς το περιστατικό μέσα από καλειδοσκόπιο πολύ πιθανό ν’αντικρύσει τη χώρα μας. Αργοπορία, μη εφαρμογή κανόνων ασφαλείας, ανειδίκευτο πλήρωμα την ώρα που χρειάστηκε (σύμφωνα με τους επιβάτες), έλλειψη συντονισμού, καμιά διασταύρωση στοιχείων, περίσσεια προσφορά βοήθειας, αλλά την κρίσιμη στιγμή το πλοίο βοηθήθηκε ελάχιστα λόγω των καιρικών συνθηκών. Την αρχική αισιοδοξία σύντομα διαδέχθηκε η πραγματικότητα, που άρχισε να μετρά θύματα. Η αυτοθυσία των διασωστών τελικά δεν ήταν αρκετή.

   Κάπως έτσι κι εμείς. Παρά τις προειδοποιήσεις συνεχίζουμε να αποπλέουμε με δυνατούς ανέμους και ρισκάρουμε. Διακινδυνεύουμε να κολλήσουμε στα ρηχά, να συγκρουστούμε, μοιάζουμε ανήμποροι να διαχειριστούμε μία πυρκαγιά, διότι μέχρι τώρα πιάναμε πάντοτε λιμάνι και δεν χρειάστηκε να έρθουμε αντιμέτωποι με μοιραίους κινδύνους. Με ψεύτικα σωστικά μέσα και κοροϊδεύοντας τους επιθεωρητές πάντα τα καταφέρναμε. Κι εάν έκανε κι ο καπετάνιος κάποιον λανθασμένο χειρισμό δεν τον κατηγορούσαμε, γιατί μας αρκούσε που περνούσαμε καλά. Καμιά φορά τον αλλάζαμε, εξαπατώντας τον εαυτό μας πως έχουμε λόγο στον έλεγχο τού πληρώματος και του πλοιάρχου, αλλά οι τακτικές έμεναν ίδιες. Τα παραπλέοντα σκάφη μάς ενθάρρυναν κι εμείς κομπάζαμε πως ήμαστε πολυμήχανοι που καταφέρναμε να τους εμπαίζουμε. Εκείνοι βέβαια πληρούσαν τις προϋποθέσεις, αλλά εμείς ελάχιστες.

   Πολλά χρόνια το ίδιο ταξίδι με διαφορετικούς πλοιάρχους, αδιαφορώντας για την ασυνέπεια. Με τον καιρό τα ψεύτικα σωστικά μέσα αχρηστεύτηκαν εντελώς, το πλήρωμα γινόταν όλο και περισσότερο, αλλά αστοιχείωτο, κι εμείς συνεχίζαμε. Σκόρπιες φωνές που προειδοποιούσαν για κινδύνους τις θεωρούσαμε υστερόβουλες και συνωμοτικές. Κι έφτασε ο καιρός που επιβεβαιώθηκαν και μείναμε ακυβέρνητοι στ’ανοιχτά. Εκπέμψαμε sos και έσπευσαν τα παραπλέοντα σκάφη για βοήθεια, αλλά μας ζητήθηκε να κάνουμε πρώτα όσα δεν κάναμε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Κι αρχίσαμε απροετοίμαστοι να ακολουθούμε τα όσα υπαγόρευαν, διότι έτσι μόνο θα μας έσωζαν. Χωρίς ούριο άνεμο, χωρίς σωσίβια, χωρίς συντονισμό.

  Η έναρξη τής προεκλογικής περιόδου συνέπεσε μ’ένα θλιβερό γεγονός. Χαίρομαι για τους συμπολίτες μου και για όλους εκείνους που επέστρεψαν σώοι.  Συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων με την ευχή να μην αυξηθεί ο αριθμός τους. Όσο για τον καταλογισμό ευθυνών..δεν θα έχει νόημα από τη στιγμή που παρόμοια περιστατικά τού παρελθόντος δεν κατάφεραν να μας διδάξουν..

Ας βάλουμε τέλος κι εμείς στην υποκρισία

  Παρακολουθώντας όσα εκτυλίσσονται τις τελευταίες ημέρες, και με την επιφύλαξη πως θα δούμε κι άλλα το επόμενο διάστημα, τίποτα δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Απόπειρα χρηματισμού βουλευτών, με δόση ηθοποιίας (κατ’ επάγγελμα ή κατά συνθήκη),  αμφίδρομες υποκλοπές, παρακολουθήσεις, ρόλος τής ΕΥΠ, μηνύσεις και αλληλοκατηγορίες, πολιτικοί δίαυλοι μεταξύ των κομμάτων και άλλα τέτοια συνθέτουν την πολιτική σκηνή λίγο πριν την εκλογή ΠτΔ. Υπονοούμενα είχαν αφεθεί εδώ και καιρό για χρηματισμό. Η δικαιοσύνη θα κάνει αυτό που πρέπει και, εν μέρει ή ολοκληρωτικά, θα ξεδιαλύνει την υπόθεση, ενώ οι χαμένοι θα διασπείρουν τις αμφιβολίες τους για την τελική έκβαση.

  Ποιος όμως μένει με ανοιχτό το στόμα, όπως λένε τα μ.μ.ε.; Ό, τι παρακολουθούμε είναι ο μεγεθυντικός φακός αυτού που εμείς έχουμε καταφέρει. Πιθανόν να γίνομαι κουραστικός επαναλαμβάνοντας τη λέξη «εκφυλισμός», αλλά είναι η αλήθεια. Ο εκφυλισμός τής πολιτικής είναι ο καθρέφτης τής αποσύνθεσης των θεσμών και της λειτουργίας τού κράτους. Σύμφωνα με το αντιπροσωπευτικό σύστημα που διέπει το πολίτευμά μας (με όλες τις αδυναμίες του) οι βουλευτές εκπροσωπούν το λαό. Εάν ερωτηθεί ένας πολίτης κατά πόσο τον αντιπροσωπεύει ο κύριος τάδε ή ο κύριος δείνα που διαπραγματεύεται μία ψήφο έναντι εκατομμυρίων, η απάντηση θα είναι αρνητική και σίγουρα θα συνοδεύεται από την αποκήρυξη αυτών των πολιτικών. Αναφέρθηκα πριν σε μεγεθυντικό φακό. Επομένως η προηγούμενη απάντηση ενέχει μια υποκρισία. Αρκούν δύο λέξεις για να δικαιολογηθεί ο χαρακτηρισμός. Δύο πρακτικές πολύ γνώριμες στον τόπο μας. Το «λάδωμα» και το «γρηγορόσημο». Πόσοι δεν ακολούθησαν αυτή την οδό για να διεκπεραιώσουν μια υπόθεση; Ας αναρωτηθεί ο καθένας ξεχωριστά. Και αυτά στο μαύρο χρήμα εμπίπτουν.

  Το «φακελάκι» π.χ. σε γιατρούς είναι νοοτροπία και κατεστημένο, τόσο πολύ, που ασθενείς επιμένουν, ακόμα κι εάν οι γιατροί δε δέχονται τα χρήματα. Αντίστοιχα και μια άδεια π.χ. στην πολεοδομία, ή σε άλλη υπηρεσία, με αποκορύφωμα τις εφορίες. (Οφείλω να παραδεχτώ πως η χρήση ηλεκτρονικών συστημάτων έχει περιορίσει αρκετά το φαινόμενο, η νοοτροπία όμως παραμένει.) Πόσοι δεν έχουν καταφύγει στην τροχαία για σβήσιμο μιας κλήσης, αν και ήταν βεβαιωμένη παράβαση; Πόσα χρήματα γι’άλλον σκοπό δόθηκαν και τελικά αλλού διοχετεύθηκαν; Επιπλέον, η ειδησεογραφία πολλών ετών πίσω έχει να επιδείξει πλήθος επίορκων υπαλλήλων και δημοσίων λειτουργών, και για να προλάβω τη σκέψη, συμφωνώ πως αρκετοί δυστυχώς παραμένουν στις θέσεις τους. Η εύκολη απάντηση είναι πως οι πολιτικοί γέννησαν αυτές τις πρακτικές και οδήγησαν με τη σειρά τους τούς πολίτες και έφτασε αυτή η νοοτροπία να μας χαρακτηρίζει σαν λαό.

  Τώρα που είμαστε, και θα είμαστε γι’αρκετό καιρό, στο μικροσκόπιο των ξένων, ήρθε ο καιρός ν’αλλάξουμε. Εάν βάλουμε το «φακελάκι» σε μεγεθυντικό φακό θα δούμε τις μίζες από εξοπλιστικά προγράμματα. Εάν κάνουμε το ίδιο με το «λάδωμα» ενός κρατικού λειτουργού, θα δούμε πιθανόν χρηματισμό βουλευτών. Ο περιβόητος όρκος αποτελεί μια γραφικότητα, καθώς άπαντες ορκίζονται όταν καταλαμβάνουν μια θέση, αλλά το αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά πίστη στον όρκο φανερώνει. Τα παραπάνω παραδείγματα καταδεικνύουν και τον ρόλο των μεσαζόντων. (Ο επίορκος υπάλληλος εφορίας π.χ. είναι ο μεσάζων μεταξύ ημών και της Πολιτείας που εισπράττει τους φόρους.) Ο αντίλογος θα μπορούσε να είναι πως όλα αυτά δεν χαρακτηρίζουν τα επιμέρους σύνολα. Δεν παίρνουν όλοι οι γιατροί «φακελάκι», δε χρηματίζονται όλοι οι υπάλληλοι, δεν προσπαθούν όλοι οι πολίτες να «λαδώσουν» για μια υπόθεσή τους.

  Οι δημοκρατίες λειτουργούν με την πλειοψηφία και νομίζω πως η εποχή μας απαιτεί ειλικρίνεια. Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα διατυπώνεται το ρητορικό ερώτημα πως «για να δίνουν τόσα για μία ψήφο, φανταστείτε τί γίνεται σε πιο υψηλά επίπεδα και σε πιο σοβαρές υποθέσεις». Θα έθετα το ίδιο ερώτημα λίγο διαφορετικά. Στην πιθανότητα να έχει χρηματιστεί ο τάδε βουλευτής πόσες χιλιάδες ψηφοφόρων τον έστειλαν να τους εκπροσωπεί; Αρκετές και εδώ χρειάζεται η ειλικρίνεια και η αυτοκριτική των πολιτών. Η Βουλή δεν είναι αποκομμένη από τον κόσμο, αλλά η εκάστοτε μορφή της αντλεί τα χαρακτηριστικά της από αυτούς που ψηφίζουν. Μέχρι τώρα η σύνθεσή της διαμορφωνόταν από ένα ιδιότυπο «δούναι και λαβείν», από ένα αλισβερίσι μεταξύ ψηφοφόρων και εκλεγμένων. Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε όλοι.

  Η κινδυνολογία είναι απλή μέθοδος και γίνεται με εύκολα επιχειρήματα, επομένως θα μπορούσα να πω πως το μέλλον τής χώρας προδιαγράφεται ακόμα πιο ζοφερό. Η αλήθεια όμως είναι πως πιστεύω ακράδαντα ότι μετά το ισχυρό οικονομικό σοκ που υπέστη η Ελλάδα, είναι ικανοί οι Έλληνες ν’αλλάξουν και νοοτροπία, διότι η υφιστάμενη εξαντλήθηκε. Είναι ο μόνος τρόπος, εκτός κι εάν ακόμα υπάρχουν εκείνοι που αντιπροσωπεύονται επάξια από αυτούς που πορεύονται κραδαίνοντας ένα cd ή μια μαγνητοφωνημένη (και πιθανόν μονταρισμένη) συνομιλία. 

Εκλογή Προέδρου και Συντέλεια

  Ακούγοντας τη βροχή και βλέποντας τις αστραπές μού ήρθε στο μυαλό η παγκόσμια υστερία τού 2012. Πέρασαν δύο χρόνια και κανείς δεν ασχολείται πλέον και λίγοι θα θυμούνται τις προβλέψεις. Από ένα ημερολόγιο των Μάγια, τάχα, αποκρυπτογραφήθηκε πως τον Δεκέμβριο τού 2012 (21 ή 22 η ακριβής ημερομηνία) θα καταστρεφόταν ο κόσμος, ο πλανήτης Γη, το σύμπαν..ό,τι τέλος πάντων ονομάζεται στερέωμα. Πολλά γράφτηκαν, ακόμα  περισσότερα ειπώθηκαν και το διαδίκτυο έβριθε από αποκλειστικές πληροφορίες επιστημόνων. Εντύπωση προκαλούσε πως διαφωνία δεν υπήρχε. Κατά κοινή ομολογία το ημερολόγιο έδειχνε Δεκέμβριο τού 2012. Τέτοια παραφροσύνη δεν είχε παρατηρηθεί ούτε στο «millenium», όταν κυκλοφόρησαν αντίστοιχες φήμες περί καταστροφής. Μάγοι, μέντιουμ, συνωμοσιολόγοι, παραθρησκευτικές οργανώσεις είχαν την τιμητική τους. Οι εκδοχές διάφορες, ανάλογα με αυτόν που τις διατύπωνε. Το 2012, λοιπόν, θα γινόταν η Δευτέρα Παρουσία, εξωγήινοι θα εφορμούσαν με υπερσύγχρονα όπλα, ένας μετεωρίτης (είχε και όνομα) είχε πορεία προς τη Γη και τίποτα δε μπορούσε να τον εμποδίσει, στο ίδιο κλίμα και άλλα σενάρια επιστημονικής φαντασίας.

   Πωλήθηκαν αρκετά βιβλία, γυρίστηκε και ταινία σχετική με το θέμα, αλλά το θλιβερό ήταν ο παροξυσμός που προκαλούσαν οι φήμες. Μελέτες τής εποχής έδειχναν μεγάλο ποσοστό (μεγάλο ανάλογα με την αντικειμενική λογική που έχει ένας άνθρωπος) που πίστευε στη συντέλεια κι εάν ανατρέξει κανείς, ακόμα και σήμερα, στο ίντερνετ θα δει καταφύγια με τις κατάλληλες προμήθειες για το επερχόμενο γεγονός, ακόμα και ομαδικές αυτοκτονίες. Ο σαρκασμός των «λογικών» ενάντια σε αυτούς που περίμεναν πως κάτι θα συμβεί έκρυβε και μια αμφιβολία, διότι το μέλλον κανείς δε γνωρίζει, ακόμα και μια σύμπτωση (όλοι θυμόμαστε τον μετεωρίτη που έπεσε στη Ρωσία), θα μπορούσε, εν μέρει, να επιβεβαιώσει την «προφητεία».Οι κασσάνδρες διαψεύσθηκαν και ακριβώς δύο χρόνια αργότερα η Γη είναι στη θέση της, φαντάζομαι αντίστοιχα και το σύμπαν. Εξωγήινοι δε μας επιτέθηκαν και οι διαστημικές υπηρεσίες είναι σε θέση να βγάλουν από την πορεία τους τους μετεωρίτες που, πιθανόν, απειλούν τον πλανήτη μας.

***

   Σήμερα θα διεξαχθεί η πρώτη εκ των τριών ψηφοφοριών για ΠτΔ και άπαντες ασχολούνται με αριθμούς. 162,163,164…180. Δημοσιογράφοι, πολιτικοί, αναλυτές, δημοσκόποι, όλοι. Προ της ψηφοφορίας όμως έχει προηγηθεί η τρομοκρατία στους πολίτες απ’όλες τις πλευρές. Δεν είναι χειραγώγηση, αλλά ευθεία καλλιέργεια φόβου. Στο ερώτημα εάν πρέπει να εκλεγεί Πρόεδρος έχω τοποθετηθεί. Η παρούσα Βουλή πρέπει να εκλέξει Πρόεδρο, να ολοκληρώσει τις διαπραγματεύσεις και στη συνέχεια, εάν οι συνθήκες το απαιτήσουν, να οδηγηθεί η χώρα σε εθνικές εκλογές. Συνδέοντας το με τα προηγούμενα όμως, θέλω να τονίσω την απλή λογική. Αυτή τη λογική που διαθέτει ο μέσος άνθρωπος. Με δεδομένο ότι είμαστε μια δανεισμένη χώρα και παρακολουθώντας τη διεθνή επικαιρότητα ποιος μέσος νους πιστεύει την αντιπολίτευση και πως μπορεί η Ελλάδα ν’αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη επιστρέφοντας στην εποχή προ τού 2009; Ποιος δε διαθέτει τη λογική να καταλάβει πως είναι αδιανόητο ν’αποκατασταθούν σε μία ημέρα όλες οι αδικίες που επέβαλε το μνημόνιο, όταν η χώρα έχει δεσμευθεί; Και η κυβέρνηση που βιάστηκε, χωρίς λογική, επιστράτευσε διλημματικές μεθόδους, ενώ θα έπρεπε, ως όφειλε, να ολοκληρώσει τις διαπραγματεύσεις και στη συνέχεια να προκηρύξει την εκλογή ΠτΔ.

   Οι πολίτες που στις δημοσκοπήσεις ψηφίζουν κατά της εκλογής ΠτΔ, για να οδηγηθεί το επόμενο διάστημα η χώρα σε εθνικές εκλογές, θεωρώ ότι εκφράζουν τη δικαιολογημένη δυσαρέσκειά τους. Είναι θέμα κοινής λογικής και ας μην υποτιμάμε διαρκώς τη νοημοσύνη μας, ικανοποιώντας στιγμιαία την οργή διά της ψήφου. Η τρομοκρατία και τα διλήμματα απέχουν πολύ από τις ρεαλιστικές λύσεις που απαιτεί αυτή η περίοδος για τη χώρα. Ας σταθούν οι βουλευτές όλων των πλευρών στο ύψος των περιστάσεων, δικαιολογώντας με λογικά επιχειρήματα τη ψήφο τους, πέρα από κομματικές και προσωπικές φιλοδοξίες.

Αναζητείται εθνική στάση και συνεννόηση

 http://sknews.gr/permalink/25195.html

 Είναι εκτός πραγματικότητας και πέρα από κάθε τι που απαιτεί η εποχή μας όσοι εφησυχάζουν, και τους αρκεί δυστυχώς, πως ακόμα και η λέξη tragicomedy είναι ελληνική. Προσκολλημένοι στο παρελθόν, αραγμένοι και ήσυχοι πως αυτό το παρελθόν θα μας σώσει. Απώτερο και κοντινό. Και αφού το απώτερο δεν κατάφερε να διδάξει το πρόσφατο, ας μας διδάξει το πρόσφατο πώς οφείλουμε να πορευθούμε στο μέλλον. Στο θολό «τώρα», που αποδεικνύει πως οι ακροβασίες των πέντε τελευταίων ετών δεν προσέφεραν κάτι στην πολιτική σοφία τού τόπου.

  Οι πολιτικοί δεν άκουσαν, δεν κατάλαβαν πως χρειάζονται ισορροπίες και συνεννόηση στα βασικά ζητήματα τής χώρας; Δεν εισέπραξαν την απογοήτευση τού κόσμου; Δεν κουράστηκαν να λογομαχούν ώρες ατελείωτες, χωρίς συμπέρασμα και κοινούς τόπους; Να αναλώνονται μόνο σε επικοινωνιακά τεχνάσματα με έξυπνες και «πιασάρικες» ατάκες, την ίδια στιγμή που το εξωτερικό δίνει το στίγμα; Και τα μμε να αναπαράγουν το πολιτικό χάος και τους άνευ σημασίας διαξιφισμούς, την ίδια ώρα που τα διεθνή μέσα ασχολούνται γι’άλλη μια φορά με την κατάσταση στην ελληνική οικονομία και τις επιπτώσεις της; Ακόμα και η Τουρκία ( ναι, η χώρα που δεν ανήκει στη Δύση και εμείς, δικαίως βέβαια, κατηγορούμε πως δε μπορεί να βάλει τάξη ούτε στο εσωτερικό, ούτε στις σχέσεις της με τις γείτονες χώρες, την Τουρκία που βλέπουμε αφ’υψηλού), ακόμα και αυτή λοιπόν μας χλευάζει, παρουσιάζοντάς μας σαν αρκούδα που χορεύει στο ρυθμό τής Ευρώπης.

  Δώσαμε το δικαίωμα. Από τη μια σπεύσαμε να δηλώσουμε πως δεν έχουμε ανάγκη το ΔΝΤ και στη συνέχεια πως οι αγορές θα χορεύουν στο εξής καθ’όπως επιθυμεί η Ελλάδα. Και αντί να το «μαζέψουμε», να το «σώσουμε», δίνοντας την αίσθηση τής χώρας, του κράτους, του έθνους, το προεκτείναμε, το «απλώσαμε», με μια κυβέρνηση που αιφνιδιάζει και στη συνέχεια ακολουθεί την τακτική των διλημμάτων, και μια αντιπολίτευση, μια αλαζονική και ναπολεόντεια αντιπολίτευση, που θ’αναγκάσει τις αγορές (αυτές που δε μας δάνειζαν και μπήκαμε στο μνημόνιο, και αυτές που, εάν δανειστούμε, το επιτόκιο θα είναι ασύμφορο για την Ελλάδα) να χορεύουν. Και για να συμπληρωθεί η αμετροέπεια, διακηρύσσει η αντιπολίτευση τη διαγραφή τού μεγαλύτερου μέρους τού χρέους, όταν τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια είναι απρόθυμα να συμφωνήσουν.

  Αναρωτιέμαι ποιος πείθεται πλέον. Εμφυλιοπολεμικές συνθήκες με φωνές για κρεμάλες (πολιτικές διευκρινίζεται στη συνέχεια), για κόμματα, τα οποία υποστηρίζουν τους αντιεξουσιασές και ξαφνικά θα έρθουν στην κυβέρνηση, για τεχνητό bankrun και άλλα παρόμοια, που πολώνουν το κλίμα στην κοινωνία και κάθε άλλο παρά λύνουν τα προβλήματά της. Μια εθνική συμφωνία, μια ενιαία στάση, για να φανούμε στους εταίρους μας σοβαροί και με πρόθεση ν’ απαγκιστρωθεί η Ελλάδα το συντομότερο δυνατόν, δεν υπάρχει. Δεν το καταφέραμε ποτέ. Και δεν το προσπαθούμε ούτε τώρα, παρά τα μηνύματα που έρχονται από το εξωτερικό.

  Εκτός από το πεντοζάλι, γνωρίζουμε και το χορό τού Ζαλόγγου. Υπάρχει όμως και μια ενδιάμεση κατάσταση που πρέπει ν’αναζητηθεί πάνω από τα κομματικά συμφέροντα και τα προσωρινά αξιώματα. Η συνεννόηση με τους εταίρους μας και οι ρυθμίσεις επί των οικονομικών είναι μονόδρομος. Οι σειρήνες, βέβαια, για αλλαγή τού κλίματος την επομένη ενδεχομένων εθνικών εκλογών πληθαίνουν, όσο πλησιάζει η ψηφοφορία για ΠτΔ. Εύχομαι να μην παρασύρουν και να μην πείσουν, διότι στο τρέχον διάστημα προέχει η συμφωνία με την Τρόικα και όχι οι εκλογές. Εάν το απαιτεί η κοινωνία και οι συνθήκες ας καταλήξουμε τουλάχιστον σε ημερομηνία εκλογών, αφού δεν είμαστε ικανοί να συμφωνήσουμε σε οτιδήποτε άλλο.