Εν μέσω κρίσης είναι δυνατόν να βρεθούν λύσεις άντλησης κεφαλαίων με τρόπους που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν «παραγωγικά ανορθόδοξοι». Αρκεί να υπάρχει διάθεση και εμπειρία.
Η φρενίτιδα που παρατηρήσαμε την περασμένη εβδομάδα για το «τζόκερ» δεν κατέδειξε τίποτα περισσότερο από την επιτυχημένη «διαχείριση» της τύχης τόσο επικοινωνιακά, όσο και οικονομικά για όσους εμπλέκονται με την διαδικασία αυτή. Δεν θα πρέπει δε να μας ξενίζει το γεγονός ότι σε αρκετές χώρες της Ευρώπης η μέθοδος του «λαχείου» χρησιμοποιείται ευρέως για την άντληση χρημάτων από φορείς και οργανισμούς μέσα σε πλαίσια νομικά και θεσμικά κατοχυρωμένα.
Η πρόσφατη δημοσιότητα παρέχει μία εξαιρετική ευκαιρία τους Δήμους να πρωτοπορήσουν. Εφόσον υπάρχει ανάγκη και οι Δήμοι έχουν οριοθετήσει τις προτεραιότητές τους με βάση την κοινωνική προσφορά (κοινωνικά ιατρεία, βρεφονηπιακοί σταθμοί, χώροι στέγασης αστέγων κλπ) μπορεί να δομηθεί κατά περιόδους η έκδοση «Δημοτικών Λαχείων» ανά Δήμο ή Νομό προκειμένου να συγκεντρώνονται πόροι για την στήριξη αυτών των δραστηριοτήτων.
Η προσαρμογή του νομικού πλαισίου, καθώς και ο συνολικός σχεδιασμός και παρακολούθηση, μπορεί να γίνει είτε από ειδική και ανεξάρτητη επιτροπή των Δήμων, είτε από την Περιφέρεια. Είναι καιρός να αντιληφθούμε όλοι πως η κρίση απαιτεί ευρηματικότητα. Τα οικονομικά θέματα δεν επιλύονται μόνον μέσα από μία «λογιστική» και τυποποιημένη συλλογιστική. Ίσως αυτό να είναι το ζητούμενο από εδώ και στο εξής για την αντιμετώπιση θεμάτων κοινωνικής στήριξης.
«Υπάρχει το μνημόνιο, αλλά και η εφαρμογή τού μνημονίου. Ο κόσμος θέλει ανθρώπους που έχουν εκπαιδευθεί, που έχουν περπατήσει στο δρόμο, ώστε να ξέρουν αυτό που νομοθετούν τι επίπτωση θα έχει την επόμενη ημέρα. Αυτό που γίνεται σήμερα είναι αναλγησία και με τέτοιου είδους προσεγγίσεις δεν πάμε πουθενά, όποιο κόμμα και να έρθει».
«Η νομοθέτηση είναι σκληρή διαδικασία. Από το να νομοθετήσω σωστά μέχρι το να νομοθετώ στο ‘πόδι’ είναι η νύχτα με την ημέρα. Δεν έχουν την εμπειρία να νομοθετήσουν, έστω και σκληρά, αλλά μεθοδικά, ισορροπημένα και ειλικρινώς».
«Έχω πρόβλημα με το εξής: Οι πρώτες προτεραιότητες που έπρεπε να είχαμε θέσει και να τις υλοποιήσουμε, όχι μόνο να τις γράφουμε σε χαρτί, είναι οι κοινωνικές δομές στους δήμους, στις τοπικές ενώσεις, στην κοινωνική αλληλοϋποστήριξη».
«Οι δήμοι, εάν ήθελαν κι εάν θέλουν, μπορούν να βρουν έξυπνους τρόπους χρηματοδότησης. Υπάρχει μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα πως ανάταξη είναι εάν συνεχίσουμε να χτίζουμε δρόμους και γεφύρια. Ανάταξη τής οικονομίας είναι εάν το παραγωγικό χρήμα, που έρχεται και από την Ευρώπη, οδηγηθεί στοχευμένα σε συγκεκριμένες κατηγορίες έργων ανάπτυξης. Προς το παρόν το χρήμα το βλέπουμε σε τσιμέντα».
«Δεν υπάρχει αναπτυξιακός σχεδιασμός, δεν υπάρχει κάποιο σχέδιο. Με το να λειτουργούμε με την καθημερινότητα και τα λάθη της δε δίνει προοπτική στην επόμενη ημέρα και δυστυχώς δε βλέπω (σχέδιο) από κανέναν και από κανένα κόμμα. Και αυτό με προβληματίζει βαθιά εν όψει των πολιτικών εξελίξεων που αναμένονται».
«Θεωρώ ότι κανένας δεν έχει μιλήσει γενικά (για την ανάπτυξη), αλλά και ειδικά για την Αχαΐα…ποιες είναι οι συγκεκριμένες προτάσεις αναπτυξιακής δομής για το Δήμο Ερυμάνθου, την Κάτω Αχαΐα, τα Καλάβρυτα. Θα ήθελα να δω αναπτυξιακή στρατηγική από τους Δήμους, γιατί υπάρχουν προγράμματα, που εάν συνενωθούν Δήμοι, ως προς τη διεκδίκηση και τον προγραμματισμό τους, μπορούν να πάρουν ευρωπαϊκά κονδύλια και να λειτουργήσουν. Αρκεί να μην έχουμε άρνηση σε οτιδήποτε καινοτόμο, οτιδήποτε, πιθανόν, να εμπεριέχει ιδιωτική πρωτοβουλία και οτιδήποτε εμπεριέχει ευρωπαϊκά κονδύλια».
«Ο σοσιαλισμός, επειδή έχω και το πολιτικό μετερίζι, δεν αποκλείει την ιδιωτική πρωτοβουλία, δεν αποκλείει την συνύπαρξη. Αυτό που αποκλείει είναι το κράτος-ιδιωτική επιχείρηση. Το κράτος είναι συντονιστής και πρέπει να ορίζει ποια είναι τα μέτρα και σταθμά προκειμένου να λειτουργήσει η επιχειρηματικότητα.»
«Υπάρχουν πάρα πολλά προγράμματα, που ευελπιστώ πως (οι Δήμοι) θα εκμεταλλευτούν. Από εδώ και στο εξής είναι μια χρυσή ευκαιρία ν’ αρχίσουν να συζητούν, να συνεργάζονται, να δέχονται και απόψεις συμβούλων. Η ανάθεση ενός έργου δεν είναι διαδικασία τυπική και λέω συνειδητά αυτό το οποίο προσεγγίζω. Η ανάθεση ενός έργου πρέπει να είναι στοχευμένη, αναλυμένη και να προσφέρει και στο κοινωνικό σύνολο και στην παραγωγή τής συγκεκριμένης περιοχής. Υπάρχουν κονδύλια που στοχεύουν και μπορούν να βοηθήσουν την ανάπτυξη τής παιδείας σε συγκεκριμένο πλάνο δράσης, την ανάπτυξη τής επιχειρηματικότητας…κι εκεί θα βοηθηθεί η ανεργία, οι νέοι που δεν έχουν πού να πάνε και προφανώς ο αγρότης ή οποιοσδήποτε άλλος επιχειρηματίας στην περιοχή που θέλει να ζήσει και να λειτουργήσει. Γι’ αυτά όμως πρέπει να γίνει διάλογος, να συζητήσουν, ν’ αφομοιώσουν τα λάθη…γιατί αλλιώς ο κύριος που ήταν μέσα στο αυτοκίνητο και λέει ‘δεν έχω ψωμί να φάω τί μου λέτε για φόρους’ αυτό θα είναι η ζώσα πραγματικότητα από εδώ και στο εξής και θα το πληρώσουμε όλοι».
ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΟΥΠΑΣ 